1922 - 1940
In 1922 is het pand allereerst door de Katholieke kerk met de naam genoemd naar de heilige Sint Egbert. Het huis diende als vakantiekolonie voor kinderen uit grote steden, woonachtig in arbeiderswijken met een minder goede gezondheid.
Zes weken discipline, rust, regelmaat, reinheid, zon, zee en strand voor die zogenoemde. “bleekneusjes”. Voor veel kinderen was het verblijf een traumatische ervaring. Weg van huis en veilige omgeving. Heimwee speelde vaak een grote rol. Tot 1940 functioneerde het Koloniehuis voor een opvang van circa 45 kinderen.
1940 – 1945
Gedurende de oorlogsjaren was het Koloniehuis gesloten.
1945 – 1950
Na de oorlogsjaren werd het huis vergroot om meer opvang te kunnen bieden en werd de capaciteit vergroot naar 125 kinderen.
1960 – 1967
Vanaf de jaren ’60 liep de bezetting terug. De methodieken veranderden. Er werd meer gekeken naar de psychologische aspecten van de opvoeding i.p.v. alleen te kijken naar de medische kant. De toenemende welvaart, betere huisvesting, voeding en voorzieningen maakten dergelijke vakantiekolonies overbodig. In 1967 werd het Koloniehuis gesloten en werd het huis omgebouwd naar hotel Egbertsduin.
1970
In de jaren ’70 werd de Duitse Stichting Caritas de nieuwe eigenaar van het pand. Het werd daarmee een kuuroord voor gehandicapten en ook andere zwakkere gestelden uit Duitsland.
1998
Het vakantiehuis St. Egbert heeft in 1998 een grote uitbreiding gerealiseerd. naast het huidige pand is aan de zuidzijde een nieuw bouwwerk gekomen ( nu Strand resort). Hier werd gewerkt aan een bredere doelstelling voor zowel de Duitse als de Nederlandse gasten. Hierdoor kwam de functie van het oude pand te vervallen. Het oude oorspronkelijke gedeelte werd verbouwd en ingericht als een Rariteitenkabinet genaamd “Gribus”
2007 – heden
In 2007 is Gribus gestopt en kreeg het gebouw een nieuwe bestemming. Er zijn in de loop der jaren meerdere accommodaties gerealiseerd waar nog vele invloeden van het oude Gribus te zien zijn.